Het was in de oude rivierbedding van Valencia, waar een prachtig park werd aangelegd, nadat de rivier buiten de stad werd omgeleid.In deze groene ader door de stad was het dat vele locals de geneugten van zowel sport als siësta zich lieten welgevallen. Het is daardoor ook een plek waar de kunstenaars van het ontvreemden, de vingervlugge vakmensen van de kleine criminaliteit hun ambacht uitoefenen. Ik, de ervaren reiziger, bewust van zijn hebben en houden en van zijn omgeving. En toch is een van die vakmensen me te snel af geweest, plots was mijn telefoon spoorloos. Omdat ik -al zeg ik het zelf- vrij goed georganiseerd ben had ik bijna onmiddellijk gemerkt dat het toestel me ontbrak – dat het toestel een verlengstuk van onze duim is geworden zal er ook wel mee te maken hebben. Ik had mijn gastheer nog niet ontmoet en plots zat ik daar zonder communicatiemiddelen.
Hoe het gebeurd is, is me een raadsel, ik had me eerst in het gras gezet, en daarna was ik naar een bankje verhuisd om mijn boterhammen op te eten. Ergens daartussen moet mijn telefoon onbewaakt gelegen hebben, en was er iemand die dacht er iets mee te kunnen doen. Maar die iemand heb ik niet gezien. Ik sprak onmiddellijk een passant aan, met de vraag mijn telefoon te bellen, maar die was afgesloten, daardoor was ik zeker dat ze met opzet was ontvreemd.

Ik trok naar een cafeetje waar ze WiFi hadden, zodat ik via mijn iPad kon communiceren met Alfredo, mijn host in Valencia en via Google mijn telefoon kon traceren en blokkeren. Toen mijn host na zijn werk naar hetzelfde café kwam, besloten we een melding bij de politie te doen. Ik werd vriendelijk geholpen al was er wel heel veel geduld voor nodig. Er waren 2 bedenkingen, ten eerste als ik het IMEI nummer doorgeef en ze blokkeren het, kan men mijn telefoon/ gegevens niet meer gebruiken. En bedenking 2 was: die telefoon zie ik nooit meer terug.

Mijn oude telefoon, die als reserve diende, maar waarvan het scherm volledig gebarsten was, liet ik daar herstellen en werd weer in gebruik gesteld. Ik had de oude telefoon vooraan in mijn stuurtas zitten, met in het achterhoofd, als ik ergens word lastiggevallen, kan ik die gsm afgeven in de hoop niet verder lastiggevallen te worden.
Beide bedenkingen over mijn gestolen telefoon bleken fout. Plots, na enkele maanden kreeg ik een e-mail van de Valenciaanse politie dat ze mijn telefoon teruggevonden hebben… ik was toen in de buurt van Cádiz. Dankzij Marc, die wel een mondje Spaans spreekt😉, en Alfredo, mijn local in Valencia, en daarbovenop heel wat documentjes, kon Alfredo mijn telefoon oppikken in het politiekantoor. Op dat ogenblik was ik bij Jens, ergens in een klein dorpje in het zuiden van Spanje, toen ik hem over de situatie sprak, bood hij me aan het koerierbedrijf waar hij dagelijks mee werkt daarvoor in te schakelen. Bij deze stuurde Jens een koerier naar Valencia om het pakketje op te pikken, maar eerst was de koerier te vroeg en dan was ie te laat, waardoor er een weekend was gepasseerd alvorens het pakketje werd opgepikt, ik had ondertussen alweer voor de weg gekozen, want het was mooi weer. Op dit ogenblik was de telefoon geen prioriteit meer. Die was gedegradeerd nadat Alfredo op mijn vraag had gekeken of het originele sd- kaartje er nog in zat, dat kaartje met 1200 foto’s van mijn reis. Dat bleek er niet meer in te zitten.

Ik had verder op mijn route contact met iemand in Portimao, en Jens was zo vriendelijk de telefoon nog eens door te sturen naar Portugal. Ik zou bij Alexandre blijven via couchsurfing. Helaas kon ik er in het centrum van de stad mijn fiets niet kwijt, dus hebben we samen iets gegeten, kreeg ik mijn telefoon mee en heb ik wat verder in de duinen mijn tentje opgezet.
De grootste verrassing was natuurlijk, hoe mijn telefoon er uit zou zien. Dat bleek een grote teleurstelling, het blokkeren via Android en via de politie heeft de nieuwe eigenaar er niet van weerhouden het gewoon te gebruiken. Wat ik terugkreeg was een gebruikte telefoon, ook het hoesje dat er rond zat was er niet meer. Deze banale operatie kwam uiteindelijk tot stand dankzij voortreffelijk internationaal teamwerk!
Benoit,
Waar ben je nu?
Hoe gaat het met jou?
lieve groeten van Jacqueline en Rudy
LikeLike
Ik zit thuis. Met een verbaasde blik aan het kijken hoe de pandemie voorbij gaat…
LikeLike