Een dikke maand voor de jaarwisseling besloot ik met de kerstperiode terug naar huis te vliegen

en vrienden en familie te verheugen met mijn aanwezigheid en reiservaringen.

De vlucht vinden was het makkelijkst, wat een grotere uitdaging werd was een plek vinden om mijn fiets veilig achter te laten. Via mijn favoriete kanaal, warmshowers, stelde ik mijn vraag gelijktijdig aan enkele inwoners van Malaga. Vrij snel kreeg ik bevestiging dat ik mijn fiets bij José kwijt zou kunnen. Met deze hindernis genomen, was de weg vrij naar een kerstvakantie aan de Belgische kust. Om wat speling te hebben, besloot ik een dag eerder naar daar af te zakken om te zien of mijn fiets er wel degelijk binnen geraakte. En dat lukte… al moest de kar leeggemaakt en de wielen uitgehaald worden om door het deurgat te passen. Na deze uitdaging stelde zich een nieuwe prioriteit: mijn was doen. Zelfs voor een mannelijke soloreiziger is de was soms een prioriteit.

Het zou duidelijk zonde geweest zijn om thuis te komen en me in de zetel van het ouderlijk huis te nestelen. Onvermijdelijk was dus het omgekeerde snel werkelijkheid. De werkelijkheid die er heeft aan bijgedragen dat ik op mijn fiets gesprongen ben. De werkelijkheid van de volgestouwde agenda. Mijn ouders die zich al verkneukelden op mijn thuiskomst, moesten het iets vaker met mijn afwezigheid stellen dan ze waarschijnlijk hadden gehoopt.

Niet enkel entertainment was voorzien, aangezien ik al eens graag een extra centje verdien in de horeca, had ik zonder te moeten aandringen 6 dagen werk voorgeschoteld gekregen. Om tijdens die drukke feestdagen tot rust te komen😉, ging ik enkele dagen bij traiteur de Coqotte gaan werken.

Daarnaast stond er ook nog een avontuurlijk uitstapje naar de Vogezen met mijn broer en enkele van mijn beste vrienden. Hun enthousiasme om even zonder vrouw en kinderen op avontuur te gaan, ontging me wat. Wat niet wil zeggen dat er niet meer als voldoende redenen waren voor enthousiasme. Daarnaast had het rudimentaire buitenleven van dat weekend verrassend veel gelijkenissen met mijn huidige ‘dagelijkse’ leven. Enkele avonden zonder stromend water, elektrische stroom of gsmontvangst, waren nu niet onmiddellijk uitzonderingen, de laatste 8 maanden.

Na 8,5 maanden uit het hamsterwiel te zijn gestapt, lijkt het erop dat het nog sneller draait dan wat ik achter liet. Iets anders wat me opvalt, dat viel me ook al op telkens ik ergens zonder fiets onderweg ben, is dat het verschil tussen mét indrukwekkende fiets en zonder, gigantisch is. Zonder fiets ben ik maar een gewone sterveling, mét die fiets is dat een heel ander geval😀. Met die fiets zit ik overduidelijk in een of ander avontuur. Zonder fiets zakt dat avontuur onmiddellijk in elkaar. Bij mijn uitstapjes in België, zaten de gesprekken verrassend snel weer op het dagelijkse spoor. Na enkele nieuwsgierige vragen over het avontuur, keert het gesprek al snel naar dagelijkse bezigheden.

Het dagelijkse leven dobbert gelukkig gewoon voort.

Het dagelijkse leven dobbert gewoon gelukkig voort.

Tot binnenkort.