Wat eet ik? Hoe vul ik mijn dagen?

… Heel wat gelijkaardige vragen wil ik hier graag uit de doeken doen.

Na een 2tal maanden onderweg, begon dit nomadenleven kleur te bekennen, fantastische kleuren!

Hoe en waar ik ’s morgens op sta, hangt uiteraard van de avond voordien af. Er zijn in grote lijnen 2 scenario’s. Een tent en een bed.

Als ik ’s morgens in een bed wakker word, wil dat zeggen dat ik de dag voordien, of enkele dagen daarvoor contact heb gemaakt met hosts van couchsurfing of Warmshowers, en dat dit contact een prettige en positief verloop heeft gekend. Ik werd de avond voordien vriendelijk ontvangen, en kreeg in deze gevallen vaker wel dan niet een avondmaal. Uit ervaring weet ik dat het beter is ’s avonds af te spreken hoe de timing in de ochtend verloopt, soms ga je op hetzelfde uur als de gastheer de deur uit, soms krijg je het privilege om iets langer te blijven en de deur achter je dicht te trekken. In beide gevallen pas je je aan, en vertrek je aansluitend na het ontbijt op de fiets.

Als ik ’s morgens in mijn tentje wakker word, dan wil dat zeggen, dat ik in een buurt ben waar geen hosts te vinden zijn, of ik gewoon wat in de natuur wil verpozen. Ik heb mijn kampeerplaats strategisch proberen kiezen met een open kant naar het Oosten zodat mijn zonnepanelen hun werk ’s morgens kunnen doen. En liefst is het een beetje beschutte plek, niet al te duidelijk in beeld en graag zonder het geluid van de weg. Ik had mezelf voorgenomen om op de staan met de zon. Het spreekt voor zich dat boven de poolcirkel dit een onhaalbare kaart is. Dus hoewel flink gedesoriënteerd, laat mijn biologische klok me wel meestal rond 8u00 voelen dat het tijd is om op te staan. Het ontbijt bestaat in dit geval normaal gezien uit muesli of granola – geen idee wat het verschil is – met melk. Het is verbijsterend hoe ook hier routine zijn weg vindt, bijvoorbeeld een doos van 700gr muesli is voor 3 dagen. Punt. Geen discussie.

Is er en meertje of riviertje in de buurt, dan wordt dat gebruikt voor een kattenwasje en een afwasje. Meer zuidelijk neemt de douche op het strand deze taak op zich.

Als het allemaal wat meezit, dan is mijn tent droog ( geen ochtenddauw of regen) na het ontbijt en wordt alles netjes verpakt. Na al die dagen heeft alles zijn vaste plaats, dus het opruimen gaat vrij snel.

Het ontbijt is opgesmuld en alles opgeruimd. De fiets is gepakt. En ik vertrek richting God-weet-waar. De route is de avond voordien al wat voorbereid dus vaak is geen gps nodig. De eerste 20 km is steeds wat op gang komen, het tempo is iets lager, de benen komen langzaam op temperatuur.

Op km 20 is het vaak tijd voor een stukje fruit uit het vuistje, en op 30 km ook.

Meestal is het vertrek zelf rond 10u en zit ik rond 13u00 aan 40- 50 km en is het tijd voor de lunch. Dat zijn gewoon ‘ stuutjes’, belegde boterhammen variërend van kaas tot hazelnootpasta en wat fruit. Niks ongewoons dus. In barre omstandigheden wordt deze lunchpauze wel al eens gebruikt voor een hamburger met frietjes of gelijkaardig. Of in de regio’s waar een lunch slechts 8 € kost, krijgt dit de voorkeur.

Deze middagpauze is ook belangrijk om de rest van de dag te plannen. Ik kom overal voor de eerste keer en weet uiteraard niet hoe de omstandigheden zullen zijn. Dus is de eerste overweging of ik mijn vooropgestelde doel haal of niet. Zo ja, dan geen probleem. Als dat niet het geval is, moet ik al voorzichtig uitkijken waar ik de nacht zal doorbrengen, al dan niet met een zoektocht via WS en CS. Daarnaast kijk ik ook verder naar de dag erna, op zoek naar een host, kwestie van last-minutes wat te vermijden.

Na de lunch op een bankje of in een berm, heb ik een zicht op de komende 48u. En spring ik gezwind weer op de fiets. Om nog enkele uren te fietsen.

De omstandigheden die de verdere afstand bepalen zijn enerzijds het weer, zo bepaalt de regen bijvoorbeeld vrij veel, niet enkel is het onaangenaam rijden in de regen, ook mijn panelen geven minder vermogen, dus geraak ik op die manier ook niet verder. Daarnaast is de staat van de weg ook belangrijk, stel je zit 5 uur op de fiets, op goede banen haal je een gemiddelde van 21km/ u, dat is 105km. Op slechte banen doe je 17km/u. Dat is 85km. Wat uiteraard een aanzienlijk verschil is. Een andere bepalende factor is uiteraard je overnachtingsmogelijkheden, heb je een host gevonden, dan ligt de afstand vast, wil je kamperen, dan zorgt de zoektocht naar een aangename plek ook nog voor wat variatie in het aantal kilometers.

Ik zit niet voortdurend op de fiets. Zo zijn er regelmatige stops om navigatie te checken, en nog meer stops, omdat je aangesproken wordt of tot stilstand gebracht wordt door enthousiast zwaaiende weggebruikers. Na acht maanden is het nog steeds niet vervelend om de uitleg voor een ziljoenste keer in het kort mee te geven. Meestal gaat dat gepaard met een pose voor de foto. Ik heb het gevoel dat ik de concurrentie aan kan gaan met de paus, als het op zwaaien aankomt. Ondertussen kan ik ook al vrij aardig inschatten of de inhalende auto een filmende passagier heeft of niet. Regelmatig blijven auto’s langer dan nodig achter me rijden en halen dan trager in dan verwacht. Dan weet je dat je je mooiste smile kan bovenhalen en eens vriendelijk kan zwaaien naar de lens van de smartphone.

Een reden om vaak te stoppen is het landschap, er zijn dagen waar je na elke bocht geneigd bent te stoppen om een foto te nemen. Uiteraard is dat nutteloos, want Google streetview heeft dat al gedaan😉.

Wanneer ik ’s avond naast mijn tentje mijn potje moet koken, dan is dat heel eenvoudig, ik heb namelijk 1 vuurtje, 1 pot en 1 deksel. Daarbij komt dat zo’n gasvuurtje heel wat vermogen verliest zodra er wat wind staat of als het koud is. Dus koken duurt al wat langer dan op de verpakking.

Dus meestal is het pasta met groentjes. Soms eens een pastasaus, of wat vlees om er onder te roeren. Eenvoudig en bijna gezond.

Als ik een gastheer of -vrouw gevonden heb dan probeer ik de keuken over te nemen om een gezonde groentenmaaltijd te bereiden.

In de winter was er vooral ’s avonds een heel groot verschil. Was ik gastvrij ontvangen door een gastgezin, dan duurt de avond steeds tot middernacht en later enkel omdat er zo veel te vertellen valt. Maar in mijn tent is het compleet omgekeerd, aangezien het iets na 18u donker wordt en mijn tentje zeer klein is, valt er niet veel meer te doen dan wat lezen, podcastje luisteren, en na 2 uur is dat wel voldoende en wordt het bedtijd.

Tot daar de regelmaat, het kiten, het ingaan op uitnodigingen voor een koffie of een pintje, een duik in de zee, … dat zijn dan weer de dingen die deze reis zijn felle, indrukwekkende kleuren geeft!